Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι μία χρόνια γαστρεντερική κατάσταση. Την χαρακτηρίζει ο ενδοκοιλιακός πόνος ή δυσφορία και τα διαρροϊκά επεισόδια ή δυσκοιλιότητα. Το κύριο διαγνωστικό κριτήριο είναι η απώλεια οποιαδήποτε παθολογικής κατάστασης, όπως η φλεγμονή, η έλλειψη κάποιου ενζύμου ή η λοίμωξη. Επίσης δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα σε ψυχολογικούς και γενετικούς παράγοντες ⁽¹⁾. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία με μεγαλύτερο επιπολασμό σε νέους ενήλικες 20-40 ετών.

Η διατροφή

Η διατροφή παίζει πρωταρχικό ρόλο στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην εξάλειψή τους σε περιπτώσεις πλήρους συμμόρφωσης του ασθενούς. Μετά το 2000 ο Peter Gibson and Sue Shepherd δημιούργησαν μία περιοριστική διατροφή χαμηλή σε FODMAPs (fermentable carbohydrates-ζυμούμενοι υδατάνθρακες). Σκοπός τους ήταν να βελτιώσουν τα συμπτώματα ασθενών με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.

Υδατάνθρακες

Οι ζυμούμενοι υδατάνθρακες είναι εκείνοι που πέπτονται γρήγορα στον εντερικό σωλήνα και παράγουν αέρια. Συνεπώς δημιουργούν διαταραχές στην κινητικότητά του και περιλαμβάνονται στις γενικές κατηγορίες όπως τα λαχανικά, τα φρούτα, τα γαλακτοκομικά, τα δημητριακά, τα γλυκαντικά και τα πρωτεϊνούχα τρόφιμα ⁽²⁾.

Τι πρέπει να αποφεύγουμε ?

Κάποια από τα τρόφιμα που πρέπει να αποφεύγουμε είναι το αγελαδινό γάλα και γιαούρτι, το μέλι, το σταρένιο, κρίθινο και σικάλεως ψωμί. Τα επεξεργασμένα τρόφιμα με βάση το αλεύρι, όπως τα μπισκότα και κριτσίνια, τα αποξηραμένα σύκα, τα ροδάκινα και νεκταρίνια, το κουνουπίδι, ο αρακάς , τα κάσιους και τα φυστίκια. Παράλληλα, είναι επιθυμητή η μείωση των λιπών και κυρίως των ζωικών, διότι διεγείρουν το έντερο και προκαλούν διαρροϊκά επεισόδια. Επιπλέον, η καθημερινή άσκηση έχει ιδιαίτερα ευεργετικό ρόλο στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Όσοι ασθενείς έχουν εφαρμόσει τη διατροφή χαμηλή σε ζυμούμενους υδατάνθρακες έχουν βελτιώσει κατά 72 % τα συμπτώματα του συνδρόμου.